مهدی شیخی فرزند حسین متولد ۲۵ بهمن سال ۱۳۴۷ در تهران و تنها پسر خانواده بود؛ وی در کودکی والدینش را از دست داد، چند صباحی به پرورشگاه سپرده شد و پس از مدتی خواهرش سرپرستی او را بر عهده گرفت و با انتقال شوهر خواهرش (که از پاسداران انقلاب اسلامی بود) به قم، در این شهر و در منزلی واقع در خیابان ۲۰ متری زاد (خیابان شهید رییس کرمی) ساکن گردید.
قبل از پیروزی انقلاب سنّ کمی داشت و یکبار موقع پخش اعلامیه‌های حضرت امام (ره)، از مامور طاغوت چنان سیلی خورد که اشک در چشمانش جمع شد؛ کثیرالسکوت و دارای ذهنی قوی و طبعی بلند و سرشار از آرمانگرایی بود و دغدغه دستگیری از فقرا و درماندگان را داشت.
این بسیجی شهید، یکبار در سال ۶۳ به سردشت و در محلی به نام «پل شکسته» و بار دوم پس از اتمام سال چهارم هنرستان فنی قدس در رشته مکانیک عمومی، در تاریخ ۱۵ مهر سال ۶۵ به جبهه اعزام شد و در گروهان شهید صادقی از گردان حضرت معصومه (س) لشکر ۱۷ امام علی بن ابی طالب (ع) به عنوان کمک آرپی جی زن فعالیت می‌کرد تا اینکه در تاریخ ۲۶ دی همان سال در عملیات کربلای پنج در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید و طبق وصیت شهید، در جوار مزار پدر و مادرش واقع در قطعه ۲۴ بهشت زهرا (س) نزدیک مزار مطهر شهید بهشتی به خاک سپرده شد.
