دوازدهم خرداد ۱۳۴۰، در تهران چشم به جهان گشود. پدرشهید مرحوم رضوان از همراهان شهدای موتلفه شهیدان صادق امانی همدانی و محمد بخارائی و نیک نزاد و دیگر مجاهدان مبارزه با رزیم ستمشاهی بوده و مدت دو سال در زندان رزیم پهلوی بسر برده و تحت شکنجه ساواک قرار گرفته بطوری که تا اخر عمر از لطمات شکنجه ان دوران رنج می برده و ایشان از بنیاگزاران مسجد امیرالمومنین ع محله باغ اذری بوده و از فعالان سیاسی قبل از انقلاب و فعالان سیاسی انتظامی و اجتماعی بعد از انقلاب در منطقه محسوب می گردد و ضمنا اولین فرمانده کمیته انقلاب اسلامی محله بوده است در زمان شهادت فرزندشان مرتضی ایشان کارگر محضر بوده و مادرش،سارا نام داشت. مادر شهید تا سه سال بعد از شهادت بخاطر دلبستگی زیاد به شهید دمادم در بهشت زهرا بسر می برده طوری که اقوام ایشان را اخر شب به خانه می اوردند شهید تا دوم متوسطه در رشته علوم اقتصادی درس خواند. سرباز ژاندارمری بود. به عنوان ژاندارمری در جبهه حضور یافت. بیست و دوم تیر ۱۳۶۲، در مهاباد بر اثر اصابت گلوله به گردن توسط گروههای ضدانقلاب شهید شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است.
