داریوش آبادیان از خانواده ای زرتشتی در سال ۱۳۱۷ ه.ش از آقای خدایار و خانم شیرین نوشیروانی در شهر کرمان، چشم به جهان گشود.
داریوش آبادیان سه برادر به نام های منوچهر، ایرج و هوشنگ داشت که همگی آنها دارای تحصیلات عالیه هستند. او نیز دیپلم ریاضی را از دبیرستان فیروز بهرام گرفت. شهید در کودکی فلج اطفال گرفت و نصف بدنش فلج شده بود. با این وصف بچه ای درس خوان و باهوش بود. شهید داریوش پس از دریافت مدرک دیپلم در قسمت کارآفرینی و کاریابی در سازمان بهزیستی شروع به کار کرد.
او با از دست دادن پدر با مادرش در تهران خیابان قائم مقام فراهانی زندگی می کرد. مادر شهید به واسطه بیماری سرطان درگذشت. و داریوش به تنهایی زندگی خویش را می گذراند او با وجود آنکه از کودکی فلج بوده است تمام کارهای شخصی اش از جمله آشپزی را خودش انجام می داد. شهید داریوش آبادیان انسانی مردم دوست و اخلاقی بود. او تا جایی که توان داشت به مردم کمک میکرد او همواره در رشته های کارآفرینی برای افراد معلول و بی سرپرست راهنما و همراه بود.
در جنگ و حملات موشکی تهران، شوربختانه موشکی به خانه او اصابت کرد و خانه را به کلی از بین برد. بعد از ۴۸ ساعت جسد او از زیر آوار بیرون آوردند. خاکسپاری او به طور معمول و با سادگی برگزار شد.
