مبـارز انقلابـی (شـهید ). او در سـنندج و  درخانواده ای مذهبی و  اهل تسنن به دنیا آمد. از کودکی در کلاسها و  جلسه‏های قـرآن خـوانی شـرکت میکرد.
با آغاز تظاهرات علیه رژیم پهلـوی،  وی نیـز در زمـره انقلابیـون کردسـتان در آمـد . در سـال۱۳۵۷،  با  پیروزی انقلاب اسلامی و  شروع درگیری های ضد
انقلاب در مناطق کردسـتان ،  بـا  نیروهـای ارتش،  بسیج و  سپاه همکاریش را آغاز کرد. شروع این همکاری، خشم گروهکهای ضد  انقـلاب  بـه  خصوص گروهک کومله را بر ضد آنها برانگیخت. 

فاتحی کرجو اوایل زمستان سال ۱۳۶۰ به شدت بیمار شـد  و  بـه  درمانگـاهی در میـدان  مرکـزی  شـهر  سنندج مراجعه کرد،  اما همان روز توسط چهار نفر
از اعـضای گروهـک کوملـه ربـوده شـد. پـس ازچندی وی را با دستهای بسته و سر تراشیده،  با عنـوان جاسـوس امـام خمینـی (ره) در روسـتاهای سنندج
گرداندند . ضد انقلابیون شرط رهایی فاتحی را در توهین کردن وی نسبت به انقـلاب و  رهبـرانقلاب قرار داده بودند،  اما او همچنان استقامت کرد. از
این روی بعدها به وی لقب سمیه کردسـتان دادند.

ناهید فاتحی کرجو در ۱۷ سالگی بعد از تحمل یازده ماه شکنجه ،  در روسـتای هـشمیز کردسـتان بـه شهادت رسید و  به گفته ای وی را زنده به گور کردند.
پیکرش را در بهشت زهـرای تهـران بـه خـاک سپردند. 

محل دفن: قطعه ۲۸ / ردیف ۳۱ / شماره ۱۳