خاطره

سلام بنده با شهید همکلاس بودم در کلاس های فوق برنامه قبل از انقلاب که عموما ترانه خوانی و کارهای بی هدف برگزار می شد ایشان می گفتند فلانی برویم گلها را آب بدهیم بهتراین کارهای زشت است. و هرچه سپاه دانش اصرار می کرد ترانه بخواند قبول نمی کرد.
ایشان دانش آموزی قانع بود. همیشه به دفترو مدادهای خود توجه داشت بی جهت خراب نشود.
سال 1357 به خاطر نیامدن سپاه دانش به روستا از امتحان دیکته جا ماندیم و همین مساله باعث ترک تحصیل ایشان شدو پس از آن به خاطر کار پدرش به تهران مهاجرت کردند. روحش شاد