غریب، غریب، غریب؛ اما چه فایده

چقدر غریب، مدت زیادی بود از رضا خبر نداشتم، تا اینکه امروز 1 آذر بطور اتفاقی اسم رضا رو search کردم تانشونه ای ازش پیدا کنم و بطور غیر منتظره ای عکسی ازش مشاهده کردم؛ با شتاب کلیک کردم که به سایت شما منتقل شد و شاید لحظه مشاهده صفحه مربوطه ،حس عجیب و غریبی تمام وجودمو گرفت. از نقطه 100 به نقطه صفر رسیدم، اصلا انتظار نداشتم.به هیچ وجه قابل وصف نیست و هنوزم باورم نمیشه./ اما چه فایده !
من با رضا هم دانشجویی بودیم/ خاطرات با رضا رو به سرعت و با اشک مرور می کنم./ اما چه فایده، چه فایده و چه فایده/
رضا دوستت دارم اگر چه دیر رسیدم ولی رسیدم/می دونم حضور داری و ما رو می بینی؛ بدون دیگه از یادم نخواهی رفت. دیگه تا آخر عمر بعد از نماز عشاء و هر موقع دیگه ای با ذکر کلام الله یادت می کنم. / همه احساسم به تو، مرور خاطرات خوب گذشته برای همیشه. علیرضا عابدینی