وصیت نامه

بسم الله الرحمن الرحمن الرحیم

وصیت نامه ۸/۱۱/۶۰

پس از سلام ، دورد بر پیامبر گرامی ائمه طاهرین و امام بزرگوار و تمام مومنین و مسلمین و خانواده و دوستان ، امیدوارم که خدا دریچه رحمت را بر شما بگشاید و شما نیز شکر گوئه خدا باشید .

از آنجا که بر هر مسلمان واجب است وصیت نامه داشته باشد شتافتم در این امر تا نکند مرگ من را به کام خود فرو ببرد و من با قرض یکه دارم به خاک فرو روم ، پس بر این شدم که وصیت نامه و نصیحتهای خودم را بر شما بنویسم .

مادر و پدر و خواهران و برادران گرامی شما را بشارت میدهم به بهشت در صورت توبه و عف و نذیرم بر شما از جهنم در صورت خطاء رفتن و پیروی از هوی و هوس بدانید که دنیا پلی بیش نیست و در روی پل ماندن و خانه ساختن کار خطائی است ، پل محل رد شدن و گذشتن است نه ماندن مگر نه این است که گذشتگان ما نیز رفته اند ما نیز باید برویم ، پس با سختیهای جهان خود را به کام او فرونبرید و مغرور به تجملات و زندگی دنیائی این دنیا نشوید که همه فانی است .

آنچه نزد خدا گرامی و اجر آن دائمی و باقی است اعمال نیکوست ×

از اعماق دلم نمی خواهم برای شما بگویم و دوست ندارم که سختی هایم و مشکلاتم را برای شما بگویم ، امّا طاقت نگفتن آنها را نیز ندارم پس به حرفهایم به دریچه پند و اندرز گوش کند نه بعنوان اعتراض به شما ، پیامبر ما که درود خدا بر او و خاندانش باد رحمت للعالمین است ما نیز شیعه او هستیم .

باید بگویم مادر عزیزم تو در پوشاک و غذا بر ما چیزی کم نگذاشتی ولی متآسفانه از تو راجع به تربیت من و دیگر برادران و خواهرانم گلگی دارم ، تو به جای اینکه بچه ها را تشویق به اسلامی بودن بکنی ، آنها را به کارهای دیگری وادار می کردی ، گرچه این را خودت متوجه هم نبودی و شاید اشکالی بر تو نیز نباشد ولی هدفم از این گفته برای آینده است .

مادر اگر از من بدی دیدی مرا ببخش به خدا سوگند دوست داشتم بیشتر از اینها به خانه بیایم و بیشتر از این تو و دیگران را ببینم ، اما باعث جدایی ما عقیده ما بود .

می گویند : خانواده مانند بال و پر انسان هستند و من نه اینکه بالم شکسته بود بلکه همچون کبوتری بودم بی بال و چه بسا در دعاء های کمیل و… از این بابت به پیش خدا گلگی میکردم ، اما باز باید بگویم یک انسان باید به خدا و خودش متکی باشد و نباید به دیگران نگاه کند باید پیامبران امامان و رهبر انقلابمان را الگو سازد نه کسان دیگر را پس شما را نصیحت می کنم به آنچه مولا علی (ع) در نهج البلاغه به حسنین و فرزندان و افراد مسلمان کرد و شما را رجوع می دهم به آنجا .

در زندگی همیشه خدا و آخرت و فناء کارها را در خاطر داشته باشید و بدانید هر کاریکه می کنید خدا می بیند و برای آن کار در آخرت پاداشی دارد (چه خوب و چه بد ) و تمام کارها در این دنیا فناپذیرند الّا اعمال خوب و شایسته که دارای پاداش بزرگ هستند .

شما (مادر – پدر – خواهران – برادران) را وصیت می کنم به رفتن نماز جمعه و دیدن این صفوف مسلمین که با چه شوقی در سرما و گرما برای این عمل واجب میآیند و شما را به رفتن در دعاء کمیل و دعاء زیارت عاشورا (مسجد خودمان ) ترغیب می کنم و در آنجا حتما از برای من در نزد خدا طلب رحمت و آمورزش کنید و بدانید که پس از مرگ نگاهم به آمدن شما در مساجد و معاید گاهای الهی است .

باید بگویم مقداری پول از ش.د(خواهرشان) قرض گرفته ام که مقدارش ده هزار تومان است و مقداری از پول را که داده ام در یک دفترچه سبز در آخرهای آن باذکر مقدار و تاریخ نوشته ام ، در صورتیکه مقداری مانده بود ، بایستی موتور (یاماها) را به سپاه فروخته و بقیه قرض من را به ش.د بدهید .

در سپاه یک لیوان شکانده ام که یا پولش را یا عوض آن را به سپاه بدهید .

در مسجد به طور عمومی به همه بگوئید هر کس از من طلبکاری دارد بیاید و بگوید و مقدارش را به آن بدهید ( فکر نمیکنم از کسی بیشتر از پانصد تومان گرفته باشم ) که البته من یادم نیست که به کسی بدهکار باشم ولی از برای احتیاط این عمل را انجام دهید .

هر کس که به من بدهکار بود من پولم یا هر چیز دیگری که در دست او داشته ام به خود آن شخص اهدا می کنم و از او نگیرید .

در ما بین کتابهایم اگرکتابی احیاناً متعلق به کتابخانه بود ، به کتابخانه مسجدالانبیاء یا جای دیگر به آنها بدهید و چند کتاب هم بطور اهداء (جامع المقدمات – شناخت علم کلی _ درس دین داری ….) به مسجد بدهید ، هر کس که از من کتابی طلب داشته آن هم بدون خجالت بیاید در خانه و کتابش را ببرد .

در حدود یک برج حقوقم را به خود سپاه بدهید که اگر احیانا خدائی نکرده کم کاری داشتم ، جبران بشود ، خدا من را ببخشد اگر در این امر غفلتی داشتم من که طاقت عذاب خدا را ندارم .

وضع موتور را که مشخص کردم و گفتم فقط به خود سپاه بدهید و پولش را بگیرید و قرض من به به ش.د را بدهید ، بقیه پولیکه اگر ماند و تمام وسایلی که دارم اعم از لباس و پوشاک و کتاب …. متعلق به مادرم است میتواند آنها را نگه دارد و میتواند انفاق کند یا خرج بکند یا بگذارد در خانه باشد ، که 2 تای اول را بیشتر ترجیح میدهم .

به دوستان نزدیکان و خانواده … هر کس که از من گلگی یا ناراحتی دیده امید وارم که مرا عف کند و شکایت از من نزد خدا نکند .

شما را نصیحت میکنم به کسب معارف اسلامی ( قرآن- حدیث- کتب اسلامی ….) و عمل به آن و کوشا بودن در عبادت خدا .

مرگ باعث تجربه است برای شما و دیگران تا بدانند که دنیا جای زیست و ماندن نیست .

دوستانم از من گلگی نکند که چا جداگانه برای آنها چیزی ننوشتم ، نصیحت من به آنها نصیحت قرآن است به مومنین و مردم و نصیحت پیامبر و امامان است پس قرآن بخوانید و کسب معارف اسلام کنید و علم را به دیگران بیآموزید و سعی در کوشش برای بر پائی حکومت عدل الهی بکنید .

از خداوند توفیق همه شما را خواهانم. وَالسَّلامُ عَلی مَنٌ اِتَّبَعَ الٌهُدی

و درود بر کسیکه تبعیت کرد از راه راست و هدایت

خسرو خونساری به تاریخ 60/11/8