شهید واهیک باغداساریان در یک خانواده متوسط و متدین به دین مسیحیت در ۱۲ فروردین ماه سال ۱۳۴۰ هجری شمسی (۱۹۶۲ میلادی) در تهران متولد شد. او «تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ایران پیروز گذراند و سپس دوره متوسطه را در دبیرستان ارامنه آ. سوقومونیان به پایان رساند» .
واهیک در جوانی بسیار فعال و فردی ورزشکار بود. او به عنوان یک ورزشکار وظیفه شناس از سوی سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان فعلی) منطقه ۹ تهران تقدیرنامه دریافت کرد». او فرزند آقای توماس و خانم آرپیک بود.
او با استقبال از احضار مشمولان در شهریور ماه سال ۱۳۵۸ سپتامبر ۱۹۸۱ میلادی) ثبت نام کرد. دوره آموزشی خدمت سربازی را در پادگان چهل دختر گذراند. سپس «برای ماموریت به پادگان مریوان در استان کردستان اعزام شد». واهیک در جوانی به کسب مهارت فنی مشغول شد و در باطری سازی ماهر شد.
بدین جهت «در بخش جبهه لشکر ۱۸۷ مریوان در گردان موتوریزه به عنوان باطری ساز و متخصص برق اتومبیل خدمت کرد». واهیک را در جبهه مریوان به عنوان نمونه بارز جسارت، فداکاری و رشادت یک سرباز صنعتگر و رزمندهای ایثارگر میشناختند. روزی برای جمعی از همرزمان او و رزمندگان ایران در کوه های اطراف دشمن مشکل ایجاد کرد و آنها نیاز شدیدی به نیروهای کمکی داشتند.
واهیک با رشادت توانست جان هفت رزمنده را نجات دهد و آنان را به پشت جبهه برساند. این شهید مدت ۱۵ ماه پیاپی در پادگان مریوان، یکی از مناطق درگیری های شدید نظامی، به سر برد و با آن که در جبهه جنگ هر روزه قرار داشت، اما برحسب ضرورت او را به پادگان دارخوین منتقل کردند. واهیک باغداساریان در ۱۴ اسفند ماه سال ۱۳۶۲ (۴ مارس ۱۹۸۴ میلادی) در استان خوزستان در جبهه دارخوین به افتخار شهادت نایل گشت».
پیکر این شهید به تهران منتقل گشت و تشییع پیکر او با حضور انبوه مردم انجام شد. مراسم مذهبی تدفین در کلیسای مترجمان مقدس تهران برگزار شد». پیکر شهید پس از انجام مراسم مذهبی با تشریفات مخصوص و نواختن مارش نظامی به آرامگاه ارامنه نور بوراستان تهران منتقل شد و در جایگاه ویژه شهیدان به خاک سپرده شد.
